ငွက္ခေလးေတြ

Latest Mm Version Donation Letter

Donation Letter Revised 1A JAGARA

ေကသမုတၱိသုတ္ (ေခၚ) ကာလာမသုတ္-

ကာလာမမင္းတို႔ တပ္မက္ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ တပ္မက္ေသာ{ေလာဘ}ႏွိပ္ စက္အပ္ သိမ္းယူအပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူ႕အသက္ကိုလည္း သတ္၏၊ မေပးသည္ကို လည္း ခိုးယူ၏၊ သူ႕မယားကိုလည္း သြားလာ၏၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကိုလည္း ေျပာဆို၏၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း ထို အတိုင္းျပဳရန္ ေဆာက္တည္ ေစ၏၊ ယင္း သူတစ္ပါး အသက္ သတ္ျခင္း စသည္သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာ ေသာ ကာလပတ္လံုး အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ေကာသလ တိုင္းတို႔၌ ေဒသစာရီ ႂကြခ်ီေတာ္မူလတ္ေသာ္ ကာလာမမင္းတို႔၏ ေကသမုတၱ မည္ေသာ နိဂံုးသို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏။ ေကသမုတၱနိဂုံးသား ကာလာမမင္းတို႔သည္ ဤသို႔ ၾကားသိၾကကုန္၏-

{{အခ်င္းတို႔ သာကီ၀င္မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီ၀င္မင္းသား ရဟန္းေဂါတမ သည္ ေကသမုတၱနိဂုံးသို႔ ေရာက္လာေတာ္မူ၏။ ထို အသွ်င္ေဂါတမ၏ ေကာင္း ေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ဤသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ထြက္၏။

ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူး ကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ လည္း အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏။ပ။ ထိုသို႔သေဘာရွိေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တို႔အား ဖူးေျမာ္ရ ျခင္းသည္ ေကာင္းသည္ သာတည္း}} ဟု (ၾကားသိၾကကုန္၏)။

ထို႔ေနာက္ ေကသမုတၱနိဂုံးသား ကာလာမမင္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၾကကုန္၏။ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္) ေျပာဆို ကုန္၏။ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္စကားကို ေျပာဆို ၿပီးဆံုးေစၿပီး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကုန္၏။ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ရွိရာ အရပ္သို႔ လက္အုပ္ခ်ီကုန္လ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကုန္၏။ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ အမည္အႏြယ္ကို ေျပာၾကားလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကုန္၏။ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ တိတ္ဆိတ္စြာ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကုန္၏။

တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၾကေသာ ေကသမုတၱနိဂုံးသား ထိုကာလာမမင္းမ်ဳိး တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား- အသွ်င္ဘုရား အခ်ဳိ႕ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေကသမုတၱ နိဂုံးသို႔ ေရာက္လာ ပါကုန္၏။ ထို သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ မိမိ အယူ ၀ါဒကိုသာလွ်င္ ျပပါကုန္၏၊ ထြန္းပေစပါကုန္၏။ သူတစ္ပါး အယူ၀ါဒကိုမူကား ထိပါးပါကုန္၏၊ မထီမဲ့ျမင္ျပဳပါကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ပါကုန္၏၊ ေခ်ဖ်က္ပါကုန္၏၊

အသွ်င္ဘုရား တျခားေသာ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္လည္း ေကသမုတၱနိဂုံး သို႔ ေရာက္လာပါကုန္၏၊ ထို သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္လည္း မိမိ အယူ၀ါဒကိုသာ လွ်င္ ျပပါကုန္၏၊ ထြန္းပ ေစကုန္ပါ၏၊ သူတစ္ပါး အယူ၀ါဒကိုမူကား ထိပါး ပါကုန္၏၊ မထီမဲ့ျမင္ျပဳ ပါကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ် ပါကုန္၏၊ ေခ်ဖ်က္ပါကုန္၏၊

{{အသွ်င္ဘုရား ဤသမဏျဗာဟၼဏတို႔တြင္ အဘယ္ သမဏ ျဗာဟၼဏသည္ မွန္ေသာ စကားကို ဆိုပါသနည္း၊ အဘယ္သမဏျဗာဟၼဏသည္ မမွန္ေသာ စကားကို ဆိုပါသနည္း}}ဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔အား ယုံမွားျခင္း ေတြးေတာျခင္း ျဖစ္ခဲ့ ပါ၏}} (ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏)။

ကာလာမမင္းတို႔ သင္တို႔အား ယုံမွားျခင္းငွါ သင့္ေပ၏၊
ေတြးေတာျခင္းငွါ သင့္ေပ၏၊
သင္တို႔အား ယုံမွားျခင္းငွါသင့္ေသာ အရာ၌ ယုံမွားျခင္း ျဖစ္၏။

ကာလာမမင္းတို႔ ...
သင္တို႔သည္ေျပာသံ ၾကားကာမွ်ျဖင့္ (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊

အစဥ္အဆက္ စကားမွ်ျဖင့္လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊

ဤသို႔ ျဖစ္ဖူးသတတ္ဟူေသာ စကားမွ်ျဖင့္လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္)
မယူကုန္လင့္ဦး။

ပိဋကတ္ (မိမိတို႔ေရွးေဟာင္းက်မ္းဂန္) စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္ေပသည္ဟူ၍လည္း
(ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊

ၾကံဆေတြးေတာ၍ ယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္ လင့္ဦး၊

နည္းမွီးယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊

အျခင္းအရာကို ၾကံစည္ေသာအားျဖင့္လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူ ကုန္လင့္ဦး၊

(ငါတို႔) ၾကံစည္ႏွစ္သက္၍ ယူထားေသာအယူႏွင့္ တူညီေပသည္ဟူ၍လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊

ငါတို႔ေလးစားေသာ ရဟန္း၏ စကားဟူ၍လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူ ကုန္ လင့္ဦး။

ကာလာမမင္းတို႔ {{ဤတရားတို႔ကား အကုသိုလ္တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ ကား အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတို႔တည္း။ ဤတရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏}}ဟု သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ သိေသာအခါ၌မူ ပယ္စြန္႔ကုန္ရာ၏။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း။ တပ္မက္ျခင္း {ေလာဘ} သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္ အစီးအပြား ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ တပ္မက္ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ တပ္မက္ေသာ {ေလာဘ} ႏွိပ္ စက္အပ္ သိမ္းယူအပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူ႕အသက္ကိုလည္း သတ္၏၊ မေပးသည္ကို လည္း ခိုးယူ၏၊ သူ႕မယားကိုလည္း သြားလာ၏၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကိုလည္း ေျပာဆို၏၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း ထို အတိုင္းျပဳရန္ ေဆာက္တည္ ေစ၏၊ ယင္း သူတစ္ပါး အသက္ သတ္ျခင္း စသည္သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာ ေသာ ကာလပတ္လံုး အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း။ အမ်က္ထြက္ျခင္း {ေဒါသ}သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္ အစီးအပြား ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ အမ်က္ထြက္ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ အမ်က္ထြက္ျခင္း {ေဒါသ} ႏွိပ္စက္အပ္ သိမ္းယူအပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူ႕အသက္ကိုလည္း သတ္၏၊ မေပးသည္ ကိုလည္း ခိုးယူ၏၊ သူ႕မယားကိုလည္း သြားလာ၏၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကိုလည္း ေျပာဆို၏၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း ထိုအတိုင္းျပဳရန္ ေဆာက္တည္ ေစ၏၊ ယင္း သူတစ္ပါး အသက္သတ္ျခင္း သတ္ေစျခင္း စသည္သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ေတြေ၀ျခင္း {ေမာဟ}သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္ အစီးအပြား ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာ။ပ။ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ဤတရားတို႔သည္ ကုသိုလ္ တရားတို႔ေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အကုသိုလ္ တရားတို႔ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
အကုသိုလ္တရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔ေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အျပစ္ မရွိေသာ တရားတို႔ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာတရား တို႔ေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားတို႔ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

(ဤတရားတို႔ကို) ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္ေသာ္ အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္သေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) မျဖစ္ကုန္သေလာ။ ဤေနရာ၌ (သင္တို႔စိတ္) အဘယ္သို႔ ရွိသနည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ဘုရား (ဤတရားတို႔ကို) ျပည့္စံုေစအပ္ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္အပ္ ကုန္ေသာ္ အစီးအပြါးမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရျဲခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္ပါ၏၊ ဤေနရာ၌ တပည့္ေတာ္ တို႔၏ (စိတ္) ဤသို႔ ရွိပါသည္ အသွ်င္ဘုရားဟု (ေလွ်ာက္ကုန္၏)။

{{ကာလာမမင္းတို႔ သင္တို႔သည္ ေျပာသံၾကားကာမွ်ျဖင့္ (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊ အစဥ္အဆက္ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူးသတတ္ဟူေသာ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး။ ပိဋကတ္ (မိမိတို႔ ေရွးေဟာင္းက်မ္းဂန္) စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္ေပသည္ဟူ၍လည္း မယူကုန္ လင့္ဦး၊ ၾကံဆေတြးေတာ၍ ယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ နည္းမွီးယူျခင္း မွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ အျခင္းအရာကို ၾကံစည္ေသာ အားျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ (ငါတို႔) ၾကံစည္ ႏွစ္သက္၍ ယူထားေသာ အယူႏွင့္ တူညီ ေပသည္ ဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ မွတ္ယူထိုက္ေသာ သေဘာမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ငါတို႔ေလးစားေသာ ရဟန္း၏ စကားဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး။

ကာလာမမင္းတို႔ {ဤတရားတို႔ကား အကုသိုလ္တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတို႔တည္း။ ဤတရားကို ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏}ဟု သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္ တိုင္ပင္ သိေသာ အခါ၌မူ ပယ္စြန္႔ကုန္ရာ၏}} ဟု ငါမိန္႔ဆိုခဲ့ေသာ စကားသည္ ကား ဤသည္ကို စဲြ၍ မိန္႔ဆိုေသာ စကားျဖစ္၏။

{{ကာလာမမင္းတို႔ သင္တို႔သည္ ေျပာသံၾကားကာမွ်ျဖင့္ (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊ အစဥ္အဆက္ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူးသတတ္ဟူေသာ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး။ ပိဋကတ္ (မိမိတို႔ ေရွးေဟာင္းက်မ္းဂန္) စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္ေပသည္ဟူ၍လည္း မယူကုန္ လင့္ဦး၊ ၾကံဆေတြးေတာ၍ ယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ နည္းမွီးယူျခင္း မွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ အျခင္းအရာကို ၾကံစည္ေသာ အားျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ (ငါတို႔) ၾကံစည္ ႏွစ္သက္၍ ယူထားေသာ အယူႏွင့္ တူညီ ေပသည္ ဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ မွတ္ယူထိုက္ေသာ သေဘာမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္ လင့္ဦး၊ ငါတို႔ ေလးစားေသာ ရဟန္း၏ စကားဟူ၍လည္း မယူကုန္ လင့္ဦး။

ကာလာမမင္းတို႔ {ဤတရားတို႔ကား ကုသိုလ္တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား အျပစ္မရွိေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရား တို႔ကား ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားတို႔တည္း။ ဤတရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ အစီးအပြားရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏}ဟု သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ သိေသာအခါ၌မူ ျပည့္စံုေစ၍ ေနကုန္ရာ၏။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ မတပ္မက္ျခင္း {အေလာဘ}သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္ အစီးအပြား ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။ အစီးအပြား ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ မတပ္မက္ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ တပ္မက္ျခင္း {ေလာဘ} မႏွိပ္ စက္အပ္ မသိမ္းယူအပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူ႕အသက္ကိုလည္း မသတ္၊ မေပးသည္ကို လည္း မယူ၊ သူ႕မယားကိုလည္း မသြားလာ၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကိုလည္း မေျပာဆို၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း ထို အတိုင္း (သူတစ္ပါး အသက္ သတ္မႈစသည္) ျပဳရန္ မေဆာက္တည္ေစ၊ ယင္းသူတစ္ပါး အသက္ မသတ္ျခင္း စသည္သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး အစီးအပြါးရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ အမ်က္မထြက္ ျခင္း {အေဒါသ}သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္။ပ။ မေတြေ၀ျခင္း {အေမာဟ} သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္။ပ။ အစီးအပြါး ရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊
ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကိုအဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ဤတရားတို႔ သည္ ကုသိုလ္ တရားတို႔ေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အကုသိုလ္ တရားတို႔ေလာ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ကုသိုလ္တရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။ အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔ေလာ၊ (သို႔) အျပစ္မရွိေသာ တရားတို႔ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အျပစ္မရွိေသာ တရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတို႔ေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ ေသာ တရားတို႔ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။ (ဤတရားတို႔ကို) ျပည့္စံုေစအပ္ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္အပ္ကုန္ ေသာ္ အစီးအပြါး ရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္သေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) မျဖစ္ကုန္သေလာ၊ ဤေနရာ၌ (သင္တို႔စိတ္)အဘယ္သို႔ ရွိသနည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား (ဤတရားတို႔ကို) ျပည့္စံုေစအပ္ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္ေသာ္ အစီးအပြါး ရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ပါကုန္၏၊ ဤေနရာ၌ တပည့္ေတာ္တို႔၏ (စိတ္) ဤသို႔ရွိပါသည္ အသွ်င္ဘုရား ဟု (ေလွ်ာက္ကုန္၏)။

{{ကာလာမမင္းတို႔ သင္တို႔သည္ ေျပာသံၾကားကာမွ်ျဖင့္ (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊ အစဥ္အဆက္ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူး သတတ္ ဟူေသာ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ပိဋကတ္ (မိမိတို႔ ေရွးေဟာင္း က်မ္းဂန္) စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္ေပသည္ ဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ၾကံဆေတြးေတာ၍ ယူျခင္းမွ်လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ နည္းမွီ ယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ အျခင္းအရာကို ၾကံစည္ေသာအားျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ (ငါတို႔)ၾကံစည္ ႏွစ္သက္၍ ယူထားေသာ အယူႏွင့္ တူညီေပသည္ ဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ မွတ္ယူထိုက္ေသာ သေဘာမွ်ျဖင့္လည္း မယူ ကုန္လင့္ဦး၊ ငါတို႔ ေလးစားေသာ ရဟန္း၏ စကားဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ကာလာမမင္းတို႔ {ဤတရားတို႔ကား ကုသိုလ္ တရားတို႔တည္း။ ဤတရားတို႔ကား အျပစ္မရွိေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္ေသာ္ အစီးအပြါးရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏} ဟု သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ သိေသာ အခါ၌မူ ျပည့္စံုေစ၍ ေနကုန္ရာ၏}} ဟု ငါမိန္႔ဆိုခဲ့ေသာ စကားသည္ကား ဤသည္ကို စဲြ၍ မိန္႔ဆိုအပ္ေသာ စကားျဖစ္၏။

ကာလာမမင္းတို႔ အရိယာတပည့္သည္ ဤသို႔ မက္ေမာျခင္း {အဘိဇၩာ} မွ ကင္းသည္ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း {ဗ်ာပါဒ}မွ ကင္းသည္ ေတြေ၀ျခင္းမရွိသည္ ဆင္ျခင္တံုတရားရွိသည္ သတိႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ တစ္ခုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏံွ႔ေစ၍ ေန၏။ ထို႔အတူ ႏွစ္ခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို။ သံုးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာ ကို။ ေလးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏံွ႕ေစ၍ ေန၏။

ဤနည္းျဖင့္ အထက္ေအာက္ဖီလာ အလံုးစံုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌ သတၱ၀ါ အားလံုးကို မိမိႏွင့္ အတူျပဳ၍ သတၱ၀ါအားလံုး ပါ၀င္ေသာ သတၱေလာကကို ျပန္႔ေျပာေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ အတိုင္းအရွည္ မရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ေၾကာင့္ၾက ျခင္း မရွိေသာ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏံွ႔ေစ၍ ေန၏။
သနားျခင္း {က႐ုဏာ} ႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္။ပ။
၀မ္းေျမာက္ျခင္း{မုဒိတာ}ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္။ပ။
လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း {ဥေပကၡာ} ႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ တစ္ခုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏံွ႔ေစ၍ ေန၏။ ထို႔အတူ ႏွစ္ခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို။ သံုးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို။ ေလးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏံွ႕ေစ၍ ေန၏။ ဤနည္းျဖင့္ အထက္ေအာက္ဖီလာအလံုးစံုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌ သတၱ၀ါ အားလံုးကို မိမိႏွင့္ အတူျပဳ၍ သတၱ၀ါ အားလံုး ပါ၀င္ေသာ သတၱေလာကကို ျပန္႔ေျပာေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ အတိုင္းအရွည္ မရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ေၾကာင့္ၾကျခင္း မရွိေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း {ဥေပကၡာ} ႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏံွ႕ေစ၍ ေန၏။

ကာလာမမင္းတို႔ ဤသို႔ ရန္ကင္းေသာစိတ္ ေၾကာင့္ၾကကင္းေသာစိတ္ မညစ္ညဴး ေသာစိတ္ စင္ၾကယ္ေသာစိတ္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အား ယခုဘ၀၌ပင္ ေထာက္ တည္ရာ ေလးမ်ဳိးတို႔ကို ရအပ္ ကုန္၏။

တမလြန္ေလာကသည္ အကယ္၍ ရွိအံ့၊ ေကာင္းစြာ ျပဳအပ္ မေကာင္းသျဖင့္ ျပဳအပ္ ကုန္ေသာ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔၏ အက်ဳိးဆက္ အက်ဳိးရင္းသည္ အကယ္၍ ရွိအံ့၊ ထို႔သို႔ရွိခဲ့ေသာ္ ငါသည္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ ျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရလိမ့္မည္ဟူေသာ ေထာက္တည္ ရာကို ရေလ၏၊ ဤသည္ကား ထို အရိယာတပည့္အား ရအပ္ေသာ ပဌမ ေထာက္တည္ ရာ ေပတည္း။

တမလြန္ေလာကသည္ အကယ္၍ မရွိအံ့၊ ေကာင္းစြာ ျပဳအပ္ေသာ မေကာင္း သျဖင့္ ျပဳအပ္ကုန္ေသာ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔၏ အက်ဳိးဆက္ အက်ဳိး ရင္းသည္ အကယ္၍ မရွိအံ့၊ ထို႔သို႔ မရွိခဲ့ေသာ္ ငါသည္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ ရန္မရွိေသာ ေၾကာင့္ၾကမရွိေသာ ဆင္းရဲမရွိေသာ ခ်မ္းသာျခင္းရွိေသာ မိမိကိုယ္ ကို ေဆာင္ရေပ၏ ဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏။ ဤသည္ကား ထို အရိယာ တပည့္အား ရအပ္ေသာ ဒုတိယေထာက္တည္ရာ ေပတည္း။

မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့လွ်င္ ျပဳသည္ မည္အံ့၊ ငါသည္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ မေကာင္း မႈကို အားမထုတ္ခဲ့၊ (မေကာင္းမႈ) မျပဳေသာ ငါ့အား အကုသိုလ္ကံသည္ အဘယ္မွာ ဆင္းရဲကို ေတြ႕ထိႏိုင္ေစအံ့နည္းဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏။ ဤသည္ကား ထို အရိယာတပည့္အား ရအပ္ေသာ တတိယ ေထာက္ တည္ရာ ေပတည္း။

မေကာင္းမႈကို ျပဳေသာ္လည္း ျပဳသည္ မမည္အံ့၊ ထိုသို႔ ျပဳသည္ မမည္ေသာ္ ငါသည္ (မေကာင္းမႈကို မျပဳျခင္း၊ ျပဳသည္ မမည္ျခင္းဟူေသာ) ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္သာ လွ်င္ စင္ၾကယ္ေသာ မိမိကိုယ္ကို ႐ႈျမင္ရေပ၏ ဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏၊ ဤသည္ကား ထို အရိယာ တပည့္အား ရအပ္ေသာ စတုတၳ ေထာက္ တည္ရာ ေပတည္း။

ကာလာမမင္းတို႔ ဤသို႔ ရန္ကင္းေသာစိတ္ ေၾကာင့္ၾကကင္းေသာစိတ္ မညစ္ညဴး ေသာစိတ္ စင္ၾကယ္ေသာစိတ္ ရွိေသာ ထိုအရိယာ တပည့္အား ယခုဘ၀၌ပင္ ဤ ေထာက္တည္ရာ ေလးမ်ဳိးတို႔ကို ရအပ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ျမတ္စြာဘုရား ဤအတိုင္းပင္ မွန္ပါေပ၏၊ ျမတ္စြာဘုရား ဤအတိုင္းပင္ ဟုတ္ပါေပ၏၊ ဤသို႔ ရန္ကင္းေသာစိတ္ ေၾကာင့္ၾကကင္းေသာစိတ္ မညစ္ညဴး ေသာစိတ္ စင္ၾကယ္ ေသာစိတ္ရွိေသာ ထို အရိယာတပည့္အား ယခုဘ၀၌ပင္ ေထာက္တည္ရာ ေလးမ်ဳိးတို႔ကို ရအပ္ပါကုန္၏။

တမလြန္ ေလာကသည္ အကယ္၍ ရွိအံ့၊ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔၏ အက်ဳိးဆက္ အက်ဳိးရင္းသည္ အကယ္၍ ရွိအံ့၊ ထို႔သို႔ရွိခဲ့ေသာ္ ငါသည္ ကိုယ္ခႏၶာပ်က္စီး၍ ေသၿပီး သည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရလိမ့္မည္ ဟူေသာ သက္သာရာကို ရေလ၏၊ ဤသည္ကား ထို အရိယာတပည့္အား ရအပ္ေသာ ပဌမေထာက္တည္ရာေပတည္း။

တမလြန္ေလာကသည္ အကယ္၍ မရွိအံ့၊ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔၏ အက်ဳိးဆက္ အက်ဳိးရင္းသည္ အကယ္၍ မရွိအံ့၊ ထို႔သို႔ မရွိခဲ့ေသာ္ ငါသည္ ယခုဘ၀၌ပင္ ရန္မရွိေသာ ေၾကာင့္ၾက မရွိေသာ ဆင္းရဲမရွိေသာ ခ်မ္းသာျခင္း ရွိေသာ မိမိကိုယ္ကို ေဆာင္ရ၏ဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏။ ဤသည္ကား ထို အရိယာ တပည့္အား ရအပ္ေသာ ဒုတိယ ေထာက္တည္ရာ ေပတည္း။

မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့လွ်င္ ျပဳသည္မည္အံ့၊ ငါသည္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ မေကာင္းမႈကို အား မထုတ္ခဲ့၊ (မေကာင္းမႈ) မျပဳေသာ ငါ့အား အကုသိုလ္ကံသည္ အဘယ္မွာ ဆင္းရဲကို ေတြ႕ထိ ႏိုင္ေစအံ့နည္းဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏။ ဤ သည္ကား ထို အရိယာ တပည့္အား ရအပ္ေသာ တတိယ ေထာက္တည္ရာ ေပတည္း။

မေကာင္းမႈ ျပဳေသာ္လည္း ျပဳသည္ မမည္အံ့၊ ထိုသို႔ ျပဳသည္ မမည္ေသာ္ ငါသည္ (မေကာင္းမႈကိုမျပဳျခင္း၊ ျပဳသည္ မမည္ျခင္းဟူေသာ) ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္သာလွ်င္ စင္ၾကယ္ေသာ မိမိကိုယ္ကို ႐ႈျမင္ရေပ၏ ဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏။ ဤသည္ကား ထို အရိယာ တပည့္အား ရအပ္ေသာ စတုတၳ ေထာက္တည္ရာ ေပတည္း။

အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔ ရန္ကင္းေသာစိတ္ ေၾကာင့္ၾကကင္းေသာစိတ္ မညစ္ညဴး ေသာစိတ္ စင္ၾကယ္ေသာစိတ္ရွိေသာ ထိုအရိယာတပည့္အား ယခုဘ၀၌ပင္ ဤေထာက္တည္ရာ ေလးမ်ဳိးတို႔ကို ရအပ္ပါကုန္၏။

အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏။ ပ ။

အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္...
ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါကုန္၏၊
တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ ကုန္၏၊
သံဃာေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါကုန္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္တို႔ကို ယေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆံုး
(ရတနာ သံုးပါးကို) ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာတို႔ဟု မွတ္ေတာ္မူပါ ဟု
(ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။

၅ - ေကသမုတၱိသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

Walking with Awareness

The secret of walking meditation is to walk in a manner that will imprint nothing but peaceful happiness with each step.

Walking-

Something we should know how to do

Walking jong-grom is a way to practice meditation while walking up and down. Cultivating this will bring happiness and serenity to our practice.

When walking meditation, we should move unhurriedly, with a peaceful and relaxed attitude, and a smile on our face. Walking, we have all the time in the world, and nothing else whatsoever that we have to do.

With every step, we let our worries and concerns fall away. We should take every single step in this way, for the sake of abiding in serene happiness. This is not beyond our capability. Every one of us can do it, for we all truly wish to dwell in serene happiness.

Walking with Ease

In our daily lives, the steps we take are laden with our anxieties and concerns – weighed down with fear. You could say our lives are built up on months and years of worry. That is why we cannot take our steps with ease.

This world is full of beauty, with many lovely and captivating paths to choose from. There are paths scented with the fragrance of blossoms, and arrayed with tasteful selections of colour.

But we pass by unaware, not pausing to admire our surrounding, with the faltering steps of one ill-at-ease.

Walking jong-grom involves to re-training the way we walk- so that we learn to move with ease.

When I was new to this training of Dhamma-Vinaya, I initially walked without confidence, without steadiness. In the beginning we are all like this. But then, after not so many weeks, we are able to walk assuredly; clear, bright and calm- quite – quite naturally.

Our lives are often haphazard and chaotic. We are continually rushed and under pressure due to this matter or that. We feel that we have to dash about constantly. But just where is it that we are rushing to? This is a question we tend not to ask ourselves.

Walking jong-grom is like taking a stroll. We don’t need to set any definite goal, or time-limit. We walk meditation just to walk meditation. The point is just to walk, without any goal to be reached. Walking meditation is not a method – it is an aim. Each step that we take is our life.

Each step is serene happiness. That is the reason we don’t walk in a hurry. That is the reason we step with measured dignity. There’s nowhere we must get to, no goal to pull us forward. In this way, we walk mindfully, with contentment on our face. We walk meditation to cast away our worries, once and for all.

Suppose that we had the eyes of the Buddha, we could see the footsteps of others impressed in the ground – engraved records of their worries and sadness. We would take note of these marks as we passed by, as a scientist observes micro-organisms through a microscope.

The secret of walking jong-grom is to walk in a manner that will imprint nothing but peaceful happiness with each step. To walk like this, we must learn how to throw off all of our sadness and worries, without exception.

Walking in a Place Free from Dust

We must walk in the way of one with no worries. This means to walk in a place of purity. In such a place, there is striking beauty, peace, and immense happiness.

Should you find yourselves in such a place, in what manner would you walk? Can you really be sure that you would not leave impressions of the worry and sadness of the world, there in your footprints, in that pure place? If we bring sadness and worries, and print them into the ground, we will leave the earth tainted and blemished with traces of our gloom. If we are to live in this world serenely and happily, it is essential that we walk with peace and ease right from this moment on.

If we are able to step on the surface of this earth with happiness and serenity, then there is no need at all to travel to the land of the Buddha. Both that which is mundane and that which is pure are born right here in this heart of ours. In any moment that we are free, peaceful and happy, the mundane is pure, and purity is mundane. There is nowhere at all that we need to go, and no need to depend upon the footsteps of the historical Buddha.

The moment we realize that the mundane and the pure truly are born from the heart, we are filled with happiness. We are happy because we know that there is both dust and freedom from that dust. Should we open our eyes and stride, mindful, serene and happy. We will walk in that place of purity. This will be our inspiration to walk jong-grom every day.

The Way we Walk Through Life

When walking meditation, please walk in a natural way. No need to keep the hands together at the chest, or maintain a rigorous posture. Choose a quiet and peaceful walking path in the forest, in a public park, on the bank of a river, or in a monastery or meditation centre.

You can practice at any time. Should anyone see you. They’ll know you are walking jong-grom, and they won’t disturb you. Anytime you encounter someone during your meditation, simply make a brief sign of respect, joining your hands and raising them to the chest, then carry on walking.

I used to walk jong-grom in the early morning and the evening, when I lived in the forest. The forest animals, my neighboring friends, would come and call out when they saw me walking. They weren’t familiar with the movements of one walking at ease, peaceful and quiet. But, if I were to walk rapidly, they would simply think, ‘That’s something normal’, and pay no further attention.

Most of us these days go through life, whether we are walking, standing, sitting, or looking at all the different things in the world and its various living beings, as if we are sleepwalking. We have no idea what we are doing, or in which direction we are headed. Our awakening will depend on whether we are able to walk with mindfulness. The future of all living beings on earth truly depends on the way that we take each step we take.

“One who traces the footsteps of his heart will escape from Mara’s snare.”

Walking for Awakening

Walking jong-grom can open our eyes and ears to the wonders of the universe, and change the world in a place of peace of joy. It can help us to end suffering, sorrow, sadness and worries, and bring us the happiness of peace. In the same way, it can enable us to see the suffering in life. If we can’t see that which arises before and all around us, how can we expect to see our own nature?

Seeing our own nature is not likely to come about through closing our eyes. On the contrary, we must open our eyes, and awaken to the true nature of the way things really are in the world. Opening our eyes will enable us to see nature within ourselves, and our own inner Buddha-nature: awakening. The hardships of poverty, and the allure of wealth: even the power that these things can hold over us can not separate us from our own essential nature.

Walking paths shaded with leafy trees, and others with lovely covering of fallen leaves, these are the jong-grom paths that lie ahead of us. We should take full joy in these meditation paths. They won’t lead us astray. While walking, we will observe and take note, awakening to the true suffering of the world.

Every walkway in this world can be a walking meditation path for us. As we awaken, we will not hesitate to walk upon these paths at all.

Doesn’t our anguish in life merely arise from doubts, hesitation worry? Awakening to the suffering of our fellow beings, we feel nothing for one anther but kindness and compassion, just like a Bodhisattva.

Breathing with Mindfulness

Breathing with mindfulness is different to ordinary breathing. To breathe with mindfulness means that as we breathe, we know that we are breathing. When we breathe in long, we know – we are breathing in long. When we breathe in short, we know – we are breathing in short. When we breathe in a subtle breath, we know – we are breathing in a subtle breath. How can we focus on breathing and walking at the same time?

One way is to combine the breathing and the walking together using a counting technique. We can count the number of steps we take. Or, to put it another way, we can measure the length of our breath according to the number of steps: how many steps do we take as we are breathing in? And how many steps do we take do we take as we are breathing out?

Do this for the same time- for a number of weeks. Give it a try – test it out. Slow down your steps, but not too much, and breathe normally. Don’t try to lengthen your breathing. Try this out for a period, then begin to take note: as you breathe in, how many steps are there?

Using this method, our attention is on our breathing and our walking at the same time, and we develop a close connection to the peacefulness and clarity of our walking and our breathing. This increases our attentiveness, peacefulness, serenity and happiness. It clams and refines the objects of our attention.

This is awakening. This is knowledge. And this is wisdom.

Written by

Luang Por Liem Thitadhammo

Translated by Thaniyo Bhikkhu

မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ

သူမ၏ အမည္သည္ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ ျဖစ္သည္။ သူမသည္ လွပေသာ လက္သန္းေလးကို ပိုင္ဆိုင္ထားေလသည္။ သူမတြင္ ေရႊအုိေရာင္ နားကပ္ေသးေသးေလးျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားေသာ ျဖဴ၀င္းၾကြတ္ဆတ္ေသာ နားရြက္ႏွစ္ခု ရွိသည္။ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခု လံုးတြင္ ထိုနားရြက္ႏွစ္ခုသည္ အလွဆံုး ျဖစ္သည္ဟု သူမႏွင့္ သူ စတင္ေတြ႔ခဲ့ေသာအခ်ိန္က သူေကာက္ခ်က္ခ်ဖူးသည္။ ထိုစဥ္အခါက မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ သည္ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ ျဖစ္၍ သူသည္ သူျဖစ္သည္။

ေႏြရာသီ၏ နံနက္ခင္းသည္ ေစာစီးစြာပင္ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူကို မ်က္ႏွာသစ္၊ ေရခ်ဳိး၊ သြားတိုက္၊ သနပ္ခါးဘဲၾကားလူး၍ ႏႈတ္ခမ္းနီပါးပါးေလး စိုးေပးထားသည္။ သူ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူကို ေျမနီလမ္းတြင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးလြင့္လာသည္ကို အစိမ္းေရာင္သစ္ရြက္ေတြၾကားက ေတြ႔လိုက္သည္။ ေႏြရာသီ၏ နံနက္ခင္းသည္ ေနမထြက္ပဲ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ ဆိုေသာ ေဒ၀ီေလးထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုေန႔တြင္ ကမၻာသည္ ေနေရာင္ခ်ည္ျဖင့္ လင္းလက္ခြင့္ မရခဲ့ေပ။ ထိုေန႔တြင္ ကမၻာသည္ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ၏ ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္၀ါျဖင့္ ထြန္းလင္းခဲ့သည္။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူသည္ ဘုရားသခင္က သူ႔အတြက္ သီးသန္႔ဖန္ဆင္းေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္မိသည္။

မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူတြင္ ျဖဴစင္သြယ္လွ် လွပေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိသည္။ နီေထြးညက္မႈန္ေသာ ေျခဖ၀ါးရဲရဲေလး တစ္စံုရွိသည္။ သူမသည္ နီေထြးညက္မႈန္ေသာ ေျခဖ၀ါးရဲရဲေလး တစ္စံုျဖင့္ လွလွပပ လမ္းေလွ်ာက္တတ္သည္။ ထိုနီေထြးညက္မႈန္ေသာ ေျခဖ၀ါးရဲရဲေလး တစ္စံုတြင္ သန္႔ျပန္႔သြယ္ရွည္၍ ေဆးနီပါးပါးေလးျဖင့္ ၀င္းမွည့္ေနေသာ သစ္သီးတစ္လံုးကဲ့သို႔ ရင္ဘက္ကို ဆာေလာင္ေစတတ္သည္။ သူသည္ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူကို ဆာေလာင္မိသည္။ မိုးျမင့့္ၿငိမ္းသူ၏ ပန္းႏုေရာင္ ခ်စ္ျခင္းကို ဆာေလာင္မိသည္။ သူသည္ မိုးျမင့့္ၿငိမ္းသူ၏ ဆံစေလးမ်ားကို ဆာေလာင္တက္မက္မိသည္။ နဖူးျပင္ေလးကို မက္ေမာမိသည္။

မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ သည္ ပထမႏွစ္ ဒႆနိက ေက်ာင္းသူေလးျဖစ္သည္။ ခရမ္းေရာင္ လက္သည္းခၽြန္ေလးမ်ားရွိေသာ သူမ၏ ဘယ္ဘက္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ လွပေသာလက္ေရးေလးမ်ားကို ေရးတတ္သည္။ သူမ၏ နက္ေမွာင္ေက်ာ့ရွင္းေသာ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားကို သူမ၏ ေက်ာေပၚတြင္ ၾကဲခ်ထားေလသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူသည္ သူ႔၏ ရင္ခြင္တြင္ နားခုိခဲ့ဘူးသည္။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူသည္ သူ႔ကို ခ်စ္ခဲ့ဘူးသည္။ သူသည္ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူကို ခ်စ္ခဲ့သည္။

ထိုေန႔သည္ ေသျခင္းတရားႏွင့္ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူကို ေရာေမြလိုက္သည္။ ကားတစ္စီးသည္ အမွတ္မထင္ ေသျခင္းတရားျဖင့္ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူကို လႊမ္းၿခံဳလိုက္သည္။

လူ႔ဘ၀သည္ အလွတရားတို႔ျဖင့္ ခမ္းနားေသသပ္ကာ ေသြးေၾကာတို႔ကို ေပါက္ကြဲေစလွ်က္ ေသျခင္းတြင္ အဆံုးသတ္ခဲ့သည္။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ အလြမ္း။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ အလြမ္း။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ အလြမ္း။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ အလြမ္း။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ အလြမ္း။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ အလြမ္း။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ အလြမ္း။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ အလြမ္း။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ ေသျခင္း။ မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ။ အလြမ္း။ ေသျခင္း။ အလြမ္း။ ေမာပန္းႏြမ္းလ်ခဲ့ပါၿပီ…… မိုးျမင့္ၿငိမ္းသူ ရယ္…………….။